nog 1 dag rookgenot

We waren iets verder verwijderd van het rookverbod dan ik eerder aangaf.. Oeps, ik zat er flink een dag naast. Maar, niet erg, kan ik in ieder geval even goed afscheid nemen vandaag. Gisteren was dat helaas niet mogelijk, even dacht ik dat ik de laatste feestpluim niet meer mee mocht maken. Dus, in ieder geval vandaag een pilske doen in één van de favoriete kroegen, of gewoon allemaal?! Ik vind dat die arme kroegbazen wel wat bijstand verdienen hoor. Het is tenslotte een keerpunt waarvan de uitkomst voor hen vrij onzeker is. De kroeg zal hoe dan ook nimmer meer hetzelfde zijn.

Maar, iets anders. Gisteren meldde ik over een andersoortig rookgebeuren. En wel, het verkrijgen van een heerlijk stukje vis, gevogelte of ander lekkers door middel van dit o zo veel besproken rookproces. Zo zat ik gisteren op de zondagavond, met een zwaklijvige man naast me, op de bank voor de pit. Niet mijn favoriete bezigheid, maar er zijn van die momenten dat het ding goed van pas komt, zoals bij ziekte dus. De man is geveld door een vreemd virus wat hem onthoudt van smikkelen en slurpen, zijn buik is namelijk het centrum waar dit zogenaamde virus zich manifesteert. Krampen, steken, oprispingen, alsof er ergens iets met spoed naar buiten moet komen. 'Het naar buiten komen' bleef gelukkig achterwege, voor mij dan, het is toch echt geen feest om in hetzelfde huis te zijn van een arme ziel die last heeft van maag en darmen. Kan me wel betere beelden en geuren voorstellen. Gelukkig was het al snel duidelijk dat het niet fataal zou zijn, de man zou het echt prima overleven, maar zwaar vervelend was het wel. Genieten was er even niet bij en dat voor de juist zo geschikte rustige zondagavond...
We keken de film-van-de-dag volgens de VPROgids en dat was die avond: A river runs through it. Tja, wat moet je nou over die film zeggen. De beelden waren prachtig en de sfeer deed zelfs bijna verlangen naar zomerverblijven in mooie van mensverstoken natuurgebieden, maar verder was het wat mij betreft niet echt boeiend. Ongeacht de kunst van deze film, bracht het me toch maar wel mooi op het idee weer eens een forel te bereiden. Er werd namelijk veelvuldig gevist in de film en zeker niet zonder succes, prachtige groengrijze vissen trokken ze het water uit. Het inspiratieniveau van deze film stopte hier trouwens direct, helaas werd er voorzover niets met de prachtige vissen gedaan. Hoogstens werden de vissen als trofeeen in de buidels van de mannen gelegd om ze vervolgens aan het eind van de dag aan elkaar te kunnen tonen.

Dus, zin in een lekker bereide forel? Huisgerookt, en in zijn geheel of enkel de filets? Ik denk dat ik de filets verkies. Dit heeft met name te maken met de grootte van de kleine pan waarin ik rook, een vis met kop en staart past er niet in. Naast de iets vettige vis combineer ik het met een frisse salade van voorgeblancheerde erwtjes en sperziebonen, daardoor wat sinaasappelpartjes, gehakte kappertjes, dit groenoranje festijn afgemaakt met verse muntsnippers en naar smaak natuurlijk zout/peper. Ja, ik denk dat dat wel lekker is. Ook kies ik deze combi, omdat ik al een fijne Riesling koud heb staan die wel wat fruitigheid en smakelijke lichtgerookte vis kan hebben. Verder wordt het waarschijnlijk wat pasta erbij waarover ik enkel wat goeie olie drapeer met wat balkonverse fijngesneden platte peterselie.

Santé en bonne chance maar weer!

de laatste rookpluim?

Er is de laatste decennia heel wat te doen geweest om het werkwoord roken. Ook wel, paffen, dampen, stomen of smoken. Momenteel heeft het op het gebied van tegenbewegingen en verbanning denk ik wel een top bereikt. Zoals we in de zestiger jaren waarschijnlijk op een top van positieve benadering van het roken zaten, zitten we nu in een diep duister dal. Roken is tegenwoordig hel en verdoemenis, het kan nu niet veel erger meer worden. In de praktijk bijvoorbeeld, vanaf morgen kunnen en mogen we met z'n allen enkel nog op private plaatsen legaal genieten van een sigaret, sigaar of andersoortig rookwaar. Morgen is het wonderbaarlijk genoeg echt zover. Het roken is dan niet meer toegestaan op publieke plaatsen en werkplekken. Ook niet binnen rokers' grootste vriend, de horeca.
Ik moet zeggen dat ik het tot een maand geleden nog moest zien hoor; zou het dan werkelijk gebeuren? Geen sigaret meer in die kleine gezellige bruine kroeg? Niet langer de volgende dag, wanneer je je lijf en met name je haren onder de douche steekt, herinnerd wordt aan die spetterende avond tevoren. Wel, het moment is daar, roken is morgen vrijwel verbannen. Wat ik er met name zo onwerkelijk aan vind is dat de horeca er volgens mij hetzelfde als ik over dacht. Er werd in geen enkele kroeg of andere horecagelegenheid serieus aandacht aan het naderende verbod besteed, laat staan dat er uitgebreid over gesproken werd aan de bar. Nee, het doen alsof er niets zou veranderen bevreemdde me wel enigszins. Op grote schaal werden de koppen in het zand gestoken.
De media heeft de laatste paar maand daarentegen wel van zich laten horen. De mate waarin je de afgelopen weken bestookt werd met berichten over roken was niet zuinig. Zo las ik daarnet nog een artikel omtrent de nadelen van het roken, namelijk dat rokers letterlijk "rare hersenen" hebben. In het stuk (volkskrant 29 juni 2008) wordt kennis gegeven van een eerder dit jaar gepubliceerd onderzoek uit het Amerikaanse Harvard. Rokers hebben volgens dat onderzoek een ander werkend brein dan niet-rokers. Interessant gegeven toch? Het zou te maken hebben met hetgeen dat rokers waardevolle informatie negeren. Hoe dat werkt? Bepaalde signalen van waardevolle informatie zouden niet gebruikt worden bij het maken van beslissingen. Informatie met een zogenaamd fictief karakter laat de roker links liggen in tegenstelling tot concrete uitspraken die ze juist wel aangrijpen. Dus, het negeren vindt plaats wanneer bijvoorbeeld veel woorden als: stel, als, of wordt, in een zin/ uitspraak gebruikt worden. Neem hem/haar dus maar niet mee naar de beurs, laat ze ook maar geen hypotheek afsluiten of uberhaupt maar boodschappen doen!
Nu ja, weinig weet ik er natuurlijk van. Wat mij wel vrij snel opviel en stoorde in het artikel is dat het stuk zelf geen concrete informatie te bieden had. Veel werd geformuleerd als: "De onderzoekers geloven daarom dat het roken voor een deel de oorzaak is van rokers-hersenen en dat die effecten langzaam verdwijnen als er gestopt wordt met roken." Het artikel laat veel vragen achter, bijv. met betrekking tot het aandeel aanleg van de betreffende roker of niet-roker. Aanleg is een groot onderdeel volgens mij. Heeft een roker niet bijna altijd een aard die meer geneigd is tot het kenmerkend vreemd hersengedrag zoals sneller negeren van het-doen-van het-juiste en sneller, gezien de keus van destructieve roken, aangetrokken is tot bijvoorbeeld opzoeken van grenzen en avontuur? Zoals ik al zei, wat weet ik er nu van? Wat ik weet is dat de rokende mensen die ik ken, vaak interessanter/ intrigerender en misschien zelfs wel vrijer in hun gedrag zijn. Wat betreft dat laatste zou kunnen betekenen dat ze genetisch dus meer risico hebben tot het worden van een roker. Volgens het onderzoek kun je de roker maar beter niet laten beslissen.
Kortom, het artikel voegde wat mij betreft weinig toe. Een op het eerste oog logische en interessante titel: 'rokers hebben rare hersenen', wat uiteindelijk niet veel meer teweegbracht dan nog meer vragen wat betreft het vreemde fenomeen roken. Wetenschappelijk gerelateerde artikelen moeten wat mij betreft antwoorden geven en niet nog meer vragen oproepen. Dergelijke te summier geformuleerde stukken kom ik helaas vaker tegen. Jammer.

We zijn nu nog krap 1 dag verwijderd van het nationaal rookverbod voor openbare ruimten. Morgen, 1 juli 2008 is het eindelijk zo ver. Sinds 2004 is het volgens mij reeds voor een eerste keer aangekondigd, dat er met het toen eerstvolgende nieuwe jaar niet meer in horeca gerookt zou kunnen worden. Al met al heeft het dus nog ruim 4 jaar geduurd eer het echt in de praktijk gebracht zou worden. Ik erg benieuwd hoe het uitpakt! Die arme kleine horeca-ondernemers.. Ze zijn er ongetwijfeld nog lang niet klaar voor.

Voor de rokers en de niet-rokende breinen onder ons, hier een tip voor een volkomen schadeloze rookervaring. Steek eens ter compensatie vaker een paar houtsnippers aan op de bodem van je braadpan, leg er een stukje verse èchte kip, wilde zalm of iets dergelijks heerlijks op en geniet zonder enig krachtverlies van het sperma, een vroege sterfte of anders naars. Morgen zal ik proberen hier wat rookbereidingen te beschrijven.

katers

Je hebt koelbloedige bonkende katers en je hebt de katers die onder de poezencategorie vallen. Ik heb het over de 2e categorie, de poezebeesten. De, wanneer ze nog ballen hebben, macho's van de straat. Naast continu territoriaal sproeigedrag herken je ze onmiskenbaar aan hun echte mannenloopje. Vind ik in ieder geval. Altijd een beetje wijdbeens, alsof ze daarachter heel wat mee te zeulen hebben, met een logge sjok in de voorpoten. Ja, echt anders dan het bescheiden getrippel van de vrouwtjes. Ze komen op mij ook altijd zo kalm over, nimmer een spanning in het lijf lijkt het wel. Nog erger wordt dit trouwens wanneer die kloten eraf zijn, weinig blijft er dan nog over van het mannelijke of misschien zelfs wel kenmerkende katachtige. Het worden passieve luie lobbessen die een verhoogde risico hebben op zwaar overgewicht. Daarentegen worden hun grove koppen aanzienlijk smaller, het mannelijke verdwijnt samen met de ballen.
Het is zo dat ik er nu 2 van heb rondlopen. Een kleine knakker, pakweg 8 wk jong, en een wat oudere van zo'n 4-5 jr (zonder kloten). Ik moet zeggen dat ik wat betreft de leeftijd van de dieren die ik tot nog toe onder mijn hoede heb gehad nooit echt weet hoe oud ze nu zijn. Het jaar waarin hij/zij geboren is weet ik soms nog net, maar daarmee houdt het ook wel op. Zou het erg zijn? Zou ik dat niet moeten weten als dierliefhebber? Het zijn ook nog eens je directe hechte huisgenoten. Tja, ik weet het niet. Een liefhebber ben ik wel hoor, maar niet van het slag dat innig met kat en/of hond op pad gaat of ze 's avonds gezellig ontvlooit of soortgelijks streelt. Nee, een huisdier blijft voor mij een dier, die status moet duidelijk zijn in de verstandshouding tussen mij en het huisdier. Geen strikjes, bedjes of kattenkauwgom voor het geval het beestje uit zijn muil ruikt bij de visite of belletjes en peterselie op het voer... Och, hoe heet dat ook alweer, dat mensen hun huisdieren met zichzelf gaan vergelijken, het dier zien als een evenbeeld, de mens.
Goed, ik wilde wat kwijt over de 2 die hier nu rondlopen volgens mij. Sinds gister is de kleine bij ons komen wonen. Het zal er al aan te komen dat we vroeg of laat een kleintje bij de grote kater Hyper zouden nemen, maar nu was het moment dus daar. De buurman maakte er ons onlangs op attent dat hij 3 moederpoezen in kraambed thuis had liggen. Ongeveer een week verschil tussen iedere bevalling van de 3 nesten. Ja, hij had het er maar druk mee, 12 kleine kittens wel te verstaan, verdeeld over drie dozen! Nu stond de buurman gisteren dus voor onze deur met de melding dat hij morgen zou vertrekken voor zijn zomervakantie en het dus echt de laatste dag zou zijn dat de kittens nog in zijn bezit waren. Hij was er nog geen één kwijt volgens mij, arme zielen, betekent dus dat ze slechts in het beste geval vandaag in het asiel zouden belanden. Dus Hup, wij de schoenen aan en direct met de vader der kittens mee. Het is maar even 4 huizen verderop, dus veel tijd om er bij stil te staan hadden we niet en twijfel ontstond er ook zeker niet toen we met onze neuzen boven de doos stonden waar hij ze alle 12 bij elkaar had gevoegd. Oh oh.. wat een heerlijke zachte berg kittens was dat zeg. Een gezellig gekrioel van zwartjes, zwart-witjes, een aantal rode en ook wat bruin en bruingrijs gestreepte. Echt van alles wat. Dit was het punt dat we niet meer terug konden, niet dat we dat ook op dat moment maar enigszins beseften. Nee, het was duidelijk, er zou een exemplaar in onze armen mee retour gaan. Die berg van zachte piepende kittens kan volgens mij niemand weerstaan hoor. Zodoende, na een klein uur, kiezen kan ik namelijk niet, bevonden we ons weer thuis met onze nieuwe huisgenoot. Het is een zalmroze met witte sokken gekleed katertje geworden.

Het is nu een dag later. Hyper (de oudere reeds aanwezige ex-kater) is ontzettend chagrijnig en heeft nog geen hap gegeten sinds deze roze intruder binnenshuis is. Het kleine monster mist zijn moeder en mede pasgeborenen natuurlijk stierlijk. Dat vertaalt zich natuurlijk in een luidkeels roepen om van alles en nog wat. Onze huiskamer is een krappe 28m2, waar zich tevens ook de keuken bevindt, en geen van beide katers kan of mag naar buiten. In ieder geval één van de menselijke bewoners, ik, is de laatste tijd nogal gesteld op de nodige rust en is ook het grootste deel van de dag thuis. De partner bezet een drukke functie onder kantooruren en heeft wanneer de arbeid erop zit ook zo zijn behoefte aan wat stilte en gebrek aan dynamiek.
Dus, een voorstelling van het huidige tafereel is zo gemaakt. Van 2 zijden geblèr en de spanning vult het huis ongenadig! Ik hoop maar dat dit goed komt. Maar ach, ondanks die verrassende komst van de kleine roze is het eigenlijk ook nog steeds beregezellig hoor, maar de rust is nu echt even erg ver te zoeken. En wat hebben de beide katers een strot! Vooral de kleine knakker, een onvoorstelbaar groot geweld komt er uit dat minuscule strotje van hem. Het lijkt warempel wel een man op leeftijd die met volle borst tekeer gaat in een grot. En verder is het natuurlijk een en al stof voor schateren en lachen. Hoe hij met zijn domme onschuld allerlei gekke streken uithaalt is echt fantastisch. Een dergelijk circus compenseert gelukkig een heleboel!

Binnenkort eens even wat bijspijkeren over jonge katers. Mijn ervaring is ruim en voert al een behoorlijk aantal jaren terug, maar ik merk dat mijn geheugen wel weer wat opfrissing kan gebruiken. Hoe meer kennis/begrip hoe beter. En niet onwaarschijnlijk dat het geblèr dan ook wat beter te verdragen is.

Tot een volgend avontuur van Bassie (oh ja, naam had ik nog niet genoemd volgens mij) en makker Hyper!

zoveel...

Zo nu en dan lijkt er wel een kleine storm in mijn hoofd rond te waaien, dan zijn er zo ontzettend veel mogelijkheden voor heerlijkheden! Of het nu een kleur is die me inspireert, een bepaalde geur die gerechten bij me doet opborrelen of een voorbeeld in een tijdschrift. Moeilijk hoor, om dan structuur aan te brengen en tot een keuze te komen.
Nu werd ik daarnet getriggerd door een kleine meid die van groene frisse balletjes houdt. Beter gezegd, erwtjes! Daarbij had ik eerder deze dag mijn zinnen gezet op een simpele doch zeer smakelijke soep, misschien met een smaak van zachte kokos of iets met spinazie? Vervolgens kwam ik er even later achter dat ik eigenlijk ook wel weer graag iets met garnalen wilde doen, bijv. tezamen met kokosmelk en verse koriander of krokant gebakken met een wat frispittige puree van paprika, knoflook en dille? En niet te vergeten, de munt kwam ook nog even langswippen daarnet op het balkon bovenop het huis...

Wat te doen, wat te doen.. Wordt het een soep? Bereiden we maar weer iets naar de zinnen van het kleine meiske? Of grijpen we toch maar het idee van een gerecht met de garnalen?

In moeilijk doenerij heb ik zeker geen trek deze dag, dus een soep zou absoluut een goede optie zijn. Volgens mij schemert het uiteindelijke resultaat wel al een ietsje door in de bovenstaande mogelijkheden, toch? Wat dacht je van: een aziatisch geteint soepje op basis van garnalen, kokosmelk, koriander, wat zachtzoete uitjes en frisse erwtjes? Ja, ik denk dat ik daar de monden wel tevreden mee stel.
Ok, en wat is gepast als bijgerecht? Een bak rijst of een bordje noedels? Geroosterd goed brood misschien? Ja, in feite allemaal wel prima, daar komen we vanavond dan wel uit. En als laatste, niet te vergeten onderdeel, een bak knapperige salade waar je tanden goed hun werk kunnen doen. Vind ik toch echt onmisbaar bij een soepje waar het kauwen wat achterwege blijft.
Goed, dat is dat dan.
Of.... toch maar een soep van groene erwtjes op basis van wat aardappel en als klapper..... hierbij de munt natuurlijk! Een geweldige oeroude combi trouwens, die ronde knakkers met munt.

Ach, wat de maaltijd vanavond voor vreugd brengt is nu nog een raadsel, maar over een paar uur weer een verteerde zaligheid. Iets lekkers met een kleur van gemak wordt het in ieder geval.

Een uitstekend bijpassende wijn, ik denk dat ik daar wel al uit ben. Enige tijd geleden stuitte ik namelijk op een Muscat uit Oostenrijk. 100% Muscatdruif van het huis...... Ja, shit, dat is echt ongelofelijk vervelend, want die naam krijg ik maar dus niet meer te pakken! Iets met Zhando, zhado ofzo. Het betrof in ieder geval een uitzonderlijk exemplaar, in zijn geheel, dus zowel de fles, de gekozen afsluiting, haar presentatie en uiteraard het allerbelangrijst de smaak en haar algehele vloeibare karakter van geur tot kleur. De afsluiting was echt verrassend, nog niet eerder had ik deze techniek bij een fles wijn meegemaakt. Een glazen kurk met een salamander daarop gegraveerd en een klein rubberen ringetje volstond als mooie en degelijke afsluiting. Een verrassend mooie wijn bleek ook nadat de neus ervan geproefd had, wat een groene zuiverheid en wat een zoet wit fruit! Dit moet wel een mond vol suiker opleveren. Zou je denken, maar niets was minder waar, het had een uiterst straffe in goed balans verkerende droge dronk. En die geur, het had wel iets van lavendel en ook iets van asperges met daarbij een frisse kruidigheid van wat tijm. Echt goedkoop was de fles dan ook weer niet, volgens mij tipte het al gauw een prijs van 12-13 euro, maar niettemin was het het alleszins waard. Of ik vergis me nu volstrekt.
Enfin, een heerlijke wijn die goed bij frisse salades, witte vis, fruit en lichte soepen past. Misschien is het niet een geschikte combi met de zachte al gauw romige kokosgeteinte soep, maar laat dat voor mij verder geen probleem zijn. Pinot blanc of een Gris zou er ook prima bij passen. Of een frisse chardonnay, dan wel voor mij zonder het zware botertje. Maar, ongeacht de vooropgestelde regels wat betreft wijn- en spijscombi's, het blijft toch altijd een kwestie van smaak en het land der wijnen is gelukkig groot genoeg voor tal van geschikte combi's! Voor ieder wat wils.

Bonne chance maar weer en veel smikkel- en slurpplezier!

eenvoudig en toch zo complex

Iedereen kent het wel denk ik. Je wandelt ergens, je voelt je lekker, de wind waait voorzichtig door je haren en op de achtergrond gaan de vogels zorgeloos te keer. De wereld komt heerlijk kalm op je over. Verderop komt een oud dametje je traag en glimlachend tegemoet, een vrolijk klein viervoetertje naast haar wandelt rustig met haar mee. Beide lijken ze geen kwaad te kennen. Het bos is oorverdovend groen en het padzand onder je voeten is inmiddels verhard door een reeks warme dagen. Toch ruikt het bos ook fris en een ietsje vochtig met hier en daar een vleug vlierbessen. In de verte kun je de horizon al zien kleuren, het belooft een mooie zachte zomeravond te worden.

Dan opeens komt deze wereld je anders over, alsof je even stilstaat en ieder ander op deze zelfde wereld even entourage is en enkel jíj weet dat er bestaan is. Het wordt stil, je stopt even en wordt je gewaar wat er gebeurt. Er ontvouwt zich een brede lach op je gezicht, het is het moment, de ontroering, het giert even zachtjes door je heen. Mooi is dat, niet? Overmeesterd door een gevoel, een besef dat dit moment in al haar hoedanigheid een bijzonder mooi moment is. Gewoon dit moment. Jij, omringd door knalgroene beuken, in je fijne lijf, vergezeld door een colonne prachtige fluiters, de zomer opsnuivend.
Zo eenvoudig en toch ook zo complex, deze schoonheid van het moment. Veel hoef je er immers niet voor te doen en toch brengt het je ook weer niet zomaar een bezoek. Dat gevoel, dat besef en vlug is ze ook weer weg.

Was het maar te vangen! Gewoon, in een potje. Zoals Grenouille de aantrekkingskracht letterlijk onttrok van bepaalde meisjes en het concentreerde tot een waar magisch parfum wat uiteindelijk een complete wereldorgie opleverde. Goed, dat daargelaten, hoe ontstaat het dan en is er een gebruiksaanwijzing? Nee? Of toch wel? Sommigen worden puur met de kunst van genieten geboren en sommigen lijken het nooit te (willen) ervaren. Nou, ik denk dat je het wel een beetje kunt leren, het is en blijft toch een gemoedsbeweging, een emotie en die is tenslotte te manipuleren, maar of iedereen het kan?

Ik ken het fenomeen in ieder geval en ik denk dat dat misschien wel de eerste trede is op de trap van geluk, de magie van kleine mooie momentjes en anders gezegd; de ontroering. Zoals de werkelijkheid dan even op je inzoomt en je bij je lellen grijpt, een brede smile teweegbrengt en je met een kronkel in je buik weer om stuurt. Nee hoor, klinkt ongenadig en kwellend, maar niets is minder waar. Gewoon niets meer aan doen. Gewoon even stilstaan en je voordeel ermee doen, want bij mij is vaak het geval dat je er gratis inzichten van krijgt en het doet je vaak tot goede ideeen komen.

Bijvoorbeeld dit. Het 2-dimensionale denken wat betreft eten. Klinkt stom en raar, maar wat ik ermee bedoel is dat je 2 ingredienten pakt die goed combineren en vandaaruit een heel gerecht of maaltijd in elkaar flanst. Pak aarbeien en lavendel bijv. Niet alleen bereik ik hiermee allerlei mono-gerechten van deze twee als ook de mogelijke combi's en verdere verbredingen.
Wat voorbeelden:
lavendel in ingekookte pittigzoete balsamico en een beetje wijnazijn
aardbeiensalade met spinazie en verse parmezaan en bovenstaande ingekookte balsamico bijv.
aardbeienijs met een vleug lavendel en een licht rozensoepje
en omgekeerd lavendelijs met gecarameliseerde aarbeien of een coulis.

Oh ja, hoe ontstond dit dan ook weer? Eeh, volgens mij tijdens het bereiden en proeven van de combi balsamico en lavendel. En het is de ervaring die me leert dat ik vaak 2 basisproducten pak en vandaaruit makkelijk gerechten verder ontwikkel en de breedheid van ingredienten leer kennen.

Verder zijn het ook gewoon de momenten dat je op een onwillekeurige plaats wandelt in de stad. Een paar dagen geleden, wandelend langs de gracht bijvoorbeeld, met de zon zijwaarts van me en me warm prikkelde door de bomen heen. Ik besefte me opeens dat alles helder was, met name letterlijk, en de waas die normaliter 80% van mijn dag kleurt even verdwenen was. Ook zo'n bevrijdend heerlijk moment die even alle deuren voor je open lijkt te maken en algauw die eerder genoemde glimlach oplevert. Ik zie mezelf zo weer lopen.

witvis met salie en tomaat

Inmiddels is de dag weer bijna op het punt beland om eens lekker met de maaltijdbereiding te starten. Wat wordt het vandaag?

Daarnet zat ik bovenop het huis heerlijk van de zon te genieten. Naast me stonden de kruiden me fris en geurrijk aan te gapen, zoals ze dat altijd liefelijk doen op een zonovergoten dag als deze. Vijf minuten eerder had ik ze nog even bewaterd, de druppels lagen nog mooi na te deinen als waterkussentjes op de bladeren. Mijn aandacht werd getrokken door de salie, opvallend goed zag ze eruit en ik bedacht me dat deze eigenlijk ook nog vrijwel onberoerd was. Nog helemaal niet zijn de saliebladeren naar de keuken verplaatst of ook maar gebruikt!
Vanavond is de keuze dus snel gemaakt, de geur die onze borden ontstijgt zal van dit groengrijze plantje zijn.

Wat is er verder in huis en wat is gepast voor deze dag? Gisteren was het een goed gevulde marokkaans geteinte tomatensoep op basis van kikkererwten en koriander met een fijne salade van rucola afgemaakt met heerlijke koudgeperste (essentieel!) zonnebloemolie , zoetpittige balsamico, stukken parmaggiano, een paar zwarte olijfjes, gedroogde tomaatjes en wat gedroogde dragonblaadjes. Daarbij goed brood en voor ieder wat wils, zoals frisse stukken komkommer en lekkere blauwschimmelkaas van eigen Ned'se bodem (Wolvega)

Vandaag wordt het dan een compositie van vis, geschrapte gekookte aardappelen en gesmoorde prei met misschien wat balkonpeterselie erdoor. De voorraad biedt nog wat kabeljauw en koolvis, daar moeten we het dan maar mee doen en niettemin zijn het toevallig ook nog eens prima visjes. Mijn idee is om de gehele combi in de oven te garen.
Geschatte hoeveelheden 2p:
- 400g visfilet (ik gebruik diepvries, vers is uiteraard beter)
- 2-3 tomaten
- 1 ui in dunne ringen (reguliere witte)
- 2 knoflook in dunne plakjes
- knuistje jullienne salie
- roze peperkorrels
- goede neut olie ( de koudegeperste zonnebloem van eerder)
- z&p (zeezout en vers gemalen zwart of wit peperkorrels)
- klein vijzeltje voor het evt chrunchen van de peper en vermenging met de olie

Allereerst een laagje tomaat (in de gehele breedte doorgesneden, zoveel mogelijk ontzaad). Eh, niet te vergeten daaronder de ovenschaal insmeren met olie. Bovenop de tomaat de uiringen, knoflook, druppels olie, zout en versgemalen witte/zwarte peper. Dit zou ik eerst even licht garen in de hete oven, alvorens het met vis en al erin gaat. Strooi er de salie over en leg de viskes erbovenop en bedruip dit met het oliemengsel van de gechrunchte roze peperkorrels en nogmaals wat zout (naar smaak uiteraard). Ho, eeh rewind; voordat je start de oven voorverwarmen op pakweg 200 graden!
Nu kan het geheel in de hete oven. Voor de zekerheid zet ik er soms een glaasje kokend water bij in, aangezien de oven waar ik mee werk niet mijn beste vriend is. Hij lijkt nogal eens mijn bereidsels uit te drogen (het is een electrisch combi-geval). Ik blijf met verve zeggen: Hulde aan de gasoven en direct vuur!! Aan het eind, mocht het gebeuren iets te vochtig garen, zet dan nog even de grill erboven aan.
Ok, alles ganz klar, nu maar weer afwachten wat de arbeid oplevert. Dit is het moment van deurtje-kijken en wijntje drinken in volle verwachting. Wachtend op het resultaat blijkt het toch altijd weer een beetje spannend te zijn. Het heeft ongetwijfeld te maken met mijn het feit dat ik eigenlijk nimmer eenzelfde gerecht bereid, het zal altijd net even anders zijn en dus blijft het altijd weer spannend!

Dus, afwachten maar en blijf altijd experimenteren en porren in je gerechten totdat je denkt dat lekker is. Bonne chance maar weer!

de premiere?!

Zal het vandaag zo zijn? Zal dit dan het debuut zijn? De memorabele dag waarin de wereld kennis maakt met D's slurpervaringen en al haar smikkelcreaties? De dag waarop...

Jaja..! Nu eerst maar eens ècht vandaag een kooksel op deze pagina zien te krijgen. Het lijkt vandaag namelijk een vrij druk bezette dag te worden. Dus of het lukt, is nu nog een vraag.

De huisvlijt roept D al enige tijd luidkeels! De huisvlijt? Jazeker, ongeduldig wachte de nieuwerwetse huisvlijt. Het huis wordt immers einde dag beoordeeld door, wie weet, de toekomstige volgende bewoner. Dus, hard aan de schoonmaak, D!

Zijn snijdende keurende ogen, het zal haar een beetje pijn doen. Maar hoe somber ook, deze toekomstigerd is onvermijdelijk. "Huis te koop", alsof je je huis daarmee omdoopt tot hoer van de straat. Ze wordt betast, geaaid, bevoeld zoals een hoer zich openstelt voor haar klandizie. Het arme huuske.. Daarbij betekent het trouwens direct ook voor onze zijde, de huidige bewoners, dat zij daarmee de vreemdgangers zijn. We doen het tenslotte al met een ander huis.

Maar goed, tot de orde van de dag en hup aan de poets, D!

Een zeer veelzijdig alleraardigst plantaardigheidje, die muntplant. Zowel het groen van haar kleur, het friszuivere in haar reuk en smaak als ook haar brede inzet bij tal van oeroude rituelen, allerlei huisvlijt en ook remedies voor kleine lichamelijke ongemakken behoren tot haar kenmerken.

In al haar verschillende gedaanten een bijzonder mooi plantje.

En dan toch de volksnaam; oudemannekenskruid. Hoezo fris?!