Mas du petit Azegat (vreselijke rode rhone!)

Huis:
Compagne vigneron recoltant

Streek/type/land:
Arles
Rhone
Frankrijk

Jaar:
2007

Druif:
vin de pays, varia (biologisch)

Alco %:
13,5

Prijs:
4 euro

Verkoop:
Plus supermarkt

Omschrijving:
Je ruikt deze zowaar op een meter afstand en dan niet op een prettige manier. Enorme rookgeur, daardoor ruik ik niets veel anders meer, misschien in de verte wat donker fruit. Nog niet eerder heb ik zo een uit balans geurende rokerige wijn in mijn neus gehad. Vreselijk; door de gootsteen ermee!

Madiran Torus

Huis:
Domaine & Chateau Alain Brumont

Streek/type/land:
Maumusson
ZW Frankrijk

Jaar:
2004

Druif:
50% tannat, 30% cabernet sauvignon, 20% cabernet franc


Alco %:
13

Prijs:
8 euro

Verkoop:
Gall & Gall

Omschrijving:
In 1e instantie intense geconcentreerde geur, zwart fruit, iets van krenten. Ik vind de geur te intens en komt daardoor bij mij gesloten en smal over.
Kleur is donkerpaars.
Smaak is zeer krachtig; veel tannine, bijna alcoholisch, terwijl dat alcoholpercentage best meevalt. Op zich spannend om verder te ontdekken, maar het intense overweldigd mij teveel.

Zou een goede eetwijn zijn voor rijk voedsel; wild en gegrild vlees.

Rioja Crianza (marques de caceres )

Huis:
Marques de Caceres

Streek/type/land:
Rioja
Spanje


Jaar:
2004

Druif:
Tempranillo 85%, Garnacha tinta & Graciano 15%

Alco %:
13,5

Prijs:
8 euro

Verkoop:
Plus supermarkt

Smaak:
Warme aardse en fruitige geur; donker zoet fruit, beetje hout.
Kleur is mooi helder donker kersenrood/ robijn.
Sappig en soepel, goede tanninebalans (weinig stroef) en kruidig.

Makkelijke toegankelijke wijn om door te drinken. Zou een goede huiswijn zijn.

kruidige seitan

Seitan is een vleesvervanger. De vergelijking met vlees loopt trouwens snel spaak, gezien de bite en haar smaak, maar het dekt voldoende de lading om door te kunnen als een goed gebakken alternatief. Het is plantaardig en wordt gemaakt van tarwegluten. De structuur is licht elastisch en misschien iets vleesgelijkend. Het is bruin van kleur, lijkt gesneden wel iets op shoarma en heeft een zoute licht ziltige oostersgekruide smaak. Bij de natuurwinkel en in sommige goed gesorteerde supermarkten is het verkrijgbaar. Veelal zijn het 250 en 400grams potjes waarin de seitan in bouillon en tamari is ingelegd. Duur? Nee, valt mee, zeker als je dit vergelijkt met de prijs van verantwoord vriendelijk vlees of kip. Voor 250g seitan betaal je afhankelijk van de winkel 2,85Euro en de grote pot is iets van 4,50E.

Als eiwitleverancier is het volwaardig, echter van belang om te weten is dat ze geen B12 afgeeft. Een volwaardig vleesalternatief is het dus niet. Ter vergelijking heeft het wel hetzelfde gehalte aan eiwitten als bijvoorbeeld kip, om en bij 20% per 100g. Daarbij is het zeer lichtverteerbaar, bevat het niet of nauwelijks vet en is het cholesterolvrij.

Goed, allerbelangrijkst is natuurlijk dat het ook lekker is en of het makkelijk in gebruik is. Ja, dat is het zeker! Gebruik het in pasteitjes(als gehaktalternatief), of bak het tezamen met rode ui, knoflook en paprika en serveer het bij een stevige aardappelwortelstamp of bak het met een varia van champs en knoflook, daarbij wat bouillon en soya en laat het wat inkoken wat verse koriander erbij en serveer met rijst. In een oosterse salade met rauwe tauge, noten en chinese kool zou het ook goed passen. Wat tahin en sesam erdoor en smullen maar.

Simpel en snel gebakken seitan:

Marineer het (uitgelekt; pot van 250g) voor het bakken:

2 geperste knoflook
scheutje tamari
1 el sesamolie (of goede koudgeperst zonnebloem)
2 el zoete soyasaus
1 tl djinten (komijnpoeder)
2 tl koriander (gedroogd)

Dan op hoog vuur bakken/wokken, tezamen met ui en bijvoorbeeld varia van groenten als champs, flinke stukken ui, paprika, tauge en stukken chinoise prei. Lekker is als laatste geroosterde sesam erover te strooien.

oosterse (thaise) kruidenpasta

Het lijkt op mosterd, zo op het eerste oog. Maar leg je neus erboven en je zal merken dat het geenszins mosterd is. Een frisse, lichtzoete en pittige geur van veelal gember, korianderzaad en limoen. Heerlijk om groenten in te stoven, om vis in te garen of een kip mee te marineren.

Ingredienten voor ongeveer 300-400g op smaak te brengen ingredient

Best stuk gemberwortel, in stukjes gesneden en geperst (+- 5cm)
3 grote tenen knoflook (geperst)
2 el vissaus
limoenschil (geraspt van 1st)
limoensap (van 1/2st)
1-2 tl korianderzaad (gecruncht dmv vijzel)
1-2 tl gedroogde galangawortel
suiker (tl of el, afhankelijk van gewenste smaak)
vers gemalen zw. peper
naar smaak zout

Alles mengen en pureren

thee en spijs

Wat doe je wanneer je even geen alochol mag? Wat te doen met de maaltijden tijdens die dagen? Die bijna onmisbare combinatie wijn en spijs.. Welja, het is even niet anders. Het gebeurt namelijk niet uit gezondheidsoverweging of sterker, uit enig vrije wil. Nee, een wat onvriendelijk diertje moet chemisch verbannen worden uit mijn lijf. Daarbij is alcohol niet gediend.

Het moment maaltijd en een fijn glas wijn erbij mis ik. Mijn gedachten dwaalden een paar dagen tevoren al af richting in water vermoorde maaltijden, ontkrachtte smaken en saaie avonden. Maar, alle gekheid op een stokje natuurlijk, het lijkt wel de grootste ramp die een alcoholist kan overkomen! Gelukkig ben ik nog in staat tot enige relativering en ombuiging van mijn ideeen, dus ik bekijk het ook maar als iets leuks, een spannende uitdaging. Ja, we gaan daarbij ook lekker wijnsubstituten bedenken!

Zo komen mijn ouders morgen te eten en laten zij nu net de meest geschikte alcoholvrije tafelgenoten zijn. Mijn vader drinkt bijvoorbeeld al ruim 20 jaar geen druppel meer en moeders slechts een enkele keer, samen met mij bijvoorbeeld. Ze zijn fervente theedrinkers, sterker nog, het zijn theeslurpers. Er wordt al gauw 2,5 liter per dag gezopen, pp.

Dus dat komt eigenlijk hartstikke goed uit. Lekker genieten met een thee en spijs combinatie.
Je hoort trouwens steeds vaker dat speciale thee- spijscombinaties ter tafel komen. Veelal zijn dit pittige bijvoorbeeld thaise of oosterse gerechten. Ook schijnt thee, vooral bepaalde kruiden en ongefermenteerde thee-achtigen, een goede wisselwerking te hebben met de opname van bepaalde voedingstoffen. 'Gewone' zwarte gefermenteerde thee daarentegen schijnt juist een negatieve invloed te hebben op de opname van bepaalde voedingsstoffen. Zo hoorde ik gisteren nog weer dat ijzer minder in je lijf wordt opgenomen in combinatie met zwarte thee. Dit werd me verteld door de natuurwinkelman die sinds enige tijd een ijzertekort had ontwikkeld. Mede door zijn matige vleesgebruik en volgens zijn dieetiste ook door zijn enorme theeconsumptie. Ook las ik onlangs dat juist groene thee bepaalde vitamines, zoals C, beter laat opnemen door het lijf. Verder wordt gezegd dat groene thee een positief effect heeft op het verwerkingsproces van vetten in je lijf. Chinezen schijnen door de combinatie van bepaalde (groene) thee en het nuttigen van eten daardoor zo slank te blijven.
Laat het duidelijk zijn dat er geen eenduidig onderzoek te vinden is naar de invloed van thee op het lijf. Onderzoek hiernaar is dan ook zeer lastig. Eenieders lijf en haar wisselwerking met voedingsstoffen is uniek. Credo: blijf kritisch en nuttig thee vooral met smaak.

Ik serveer bij het thais getinte diner met de ouders twee soorten (witte en groene) thee; voorgerecht: witte thee met jasmijn
hoofdgerecht: pure groene thee

Hapje vooraf
Knapperige rijst- en kroepoeksnacks met dip van komkommer, zoet chilisaus, verse koriander en gechrunchte pinda's.

Voorgerecht
Frisse kokossoep met (roze)garnalen, groene erwtjes, babymais. Verdere smaakmakers: citroengras, limoenblaadjes en evt. thaise basilicum.

Hoofgerecht
Curry-achtige groentenstoof met zoete aardappel, wortel, boontjes, witte kool en een koude frisse yoghurtmuntsaus. Daarbij gebakken gemarineerde seitan en rijst (zilvervlies).

Dessert
Eigengemaakte stilgevroren yoghurtkokosijs

Koffie en bevroren bounties!

Rioja Reserva 2002

Huis:
Epulun

Streek/type/land:
Logrono
Spanje


Jaar:
2002

Druif:
Tempranillo 75%, Garnacha 10%, Graciano 15%

Alco %:
13

Prijs:
5,40 euro

Verkoop:
Aldi supermarkt

Smaak:
Brede warme fruitige geur. Kersen, tabak, iets chocola en ook wat hout, maar niet overmatig. Na een tijdje iets van schimmel (positief bedoeld, kan het niet anders benoemen) en iets donker rottigs. Blijft een spannende heerlijke geur!
Kleur is iets robijn, richting het rijpe bruine teintje.
Rond en soepel, weinig tannine, niet puntig of hoekig. Blijft lang hangen. Iets speculaas.

Spannende heerlijke wijn voor een zeer goede prijs!

Cotes du Rhone villages (grande reserve)

Huis:
Grande Reserve, Cotes du Rhone Villages

Streek/type/land:
Valreas
Rhone
Frankrijk

Jaar:
2006

Druif:
meerdere, meestal grenache, mourvedre en syrah

Alco %:
14

Prijs:
5 euro

Verkoop:
Plus supermarkt

Smaak:
Heerlijke neus. Fris kruidig; provencaals, iets lavendel ofzo. Ook heerlijk fruitig; rood- en bosvruchtfruit.
Donker paars van kleur.
Soepel en ook stroef; vrij veel tannine, maar wel in balans. Een fijne slurpwijn!

Gruner Veltliner (smaragd)

Huis:
Smaragd of Freie Weingartner Wachau

Streek/type/land:
Wachau
Oostenrijk

Jaar:
2006

Druif:
Gruner Veltliner

Alco %:
13

Prijs:
Rond de 9 euro

Verkoop:
Volgens mij bij winkel Barrique

Smaak:
Vrij rijp fruit, zelfs iets ananas, ook licht mineralig. Typische Veltliner, niet erg spannend wat mij betreft.
In de dronk vind ik deze zelfs lichtelijk dik en trekt het aan het eind snel richting bitter.
Hmm, niet spannend of verrassend. Verder prima hoor, maar gezien de prijs was dit eenmalig.

Gruner Veltliner (steinschaden)

Huis:
Steinschaden

Streek/type/land:
Oostenrijk


Jaar:


Druif:
Gruner Veltliner

Alco %:
12,5

Prijs:
7,50 euro

Verkoop:
Druivelaar te Groningen

Smaak:
Geur: zeer mineralig! Kalkig en een beetje schimmel (champs?) Daarbij ook iets wit fruit en ik meen ook wat floralig, ik weet het niet meer precies. De avond was namelijk nogal beschonken, maar deze sprong er zeker uit.
Kleur is niet zo blankgroenig als de meeste Veltliners, zit een klein geeltje in.
Brede soepele smaak, vrijwel bitterloos en blijft heerlijk lang nadeinen in de mond. Goede balans in zuur en dus bijna geen bitter. Zoals mijn zuster mooi omschreef, 'deze wijn heeft een vierkante afdronk'. Dus niet bitter bij de huig, maar de wijn vloeit mooi zijdelings je strot in.

kruidige pompoensoep (tikkeltje indiaas)

De pompoen. Het is tenslotte herfst en wat kan daarin niet ontbreken, jawel een heerlijke pompoensoep.
Van oorsprong schijnt de pompoen een familielid te zijn van de courgette, zij heeft zich echter net even wat ronder en vrolijker geevolueerd. Tal van soorten zijn er te vinden die in eerste instantie opgedeeld kunnen worden in zomer- en winterpompoenen. Het grootste verschil tussen beide is dat de winterversie met knetterharde schil niet met huid en al gegeten kan worden, de zomerversie daarentegen wel. Het zit em in de oogsttijd. De winterpompoen wordt pas geplukt wanneer ze volledig rijp is en de schil inmiddels hard en dik is geworden. Nog zacht en eetbaar is de schil van de zomerpompoen wanneer ze kort na bloei geoogst wordt. Verder heb je ronde versies, lange groene groot uitgevallen courgette-achtigen, gele zogenaamde flespompoenen, oranje pompoenen waar men ook de halloweenkoppen en lampionnen van maakt en dus ook de versie die ik hier voor me heb. Oh ja, de naam reuzenpompoen kom je ook tegen, welke volgens mij ook de oranje halloweenuitgaven zijn. Die reuzenpompoenen zijn ècht letterlijk reuzen! Ik las daarnet op het web dat er onlangs een exemplaar is gekweekt door 2 ambitieuze Britse broertjes van ruim 650 kilogrammen! Ongelofelijk... Ter vergelijking moet je denken aan het gewicht van een mini-cooper: de auto vs de pompoen. Hoe groot moet dat monster wel niet zijn en zouden de pitten dan misschien ook zo groot zijn als een brood? Angstaanjagend groot gewoon, dit zou maar op je afkomen zeg, vrolijk gekleurd en van de berg afrollend...
Dan heb je verder ook nog veel pompoenen die er alleen maar wat bij liggen, de zogenaamde sierpompoenen. Op vensterbanken, in boeketten, in tuinen en ook winkels worden er in herfsttijd mee opgesierd. Ik moet toegeven dat ze dan ook een mooi sfeerbeeld van de herfst neerzetten. Deze estheten onder de pompoenen zijn absoluut niet te eten en worden ook wel zeer terecht gewoon siercalebassen genoemd. Voor mij geen sierpompoenen, nee eten moet je ze, zoals bijv. degene die nu geduldig wacht op mijn aanrecht.

Dus, die reus en de calebassen daargelaten, vandaag gaat het om mijn lieve kleine oranje pompoentje. Moeders er laatst mee aanzetten tezamen met rijkgevulde tas vol ander biologisch smulgoed. Zo had ze een klein zakje kastanjechamps, verse uien (met van dat lekkere geurige loof), dé pompoen en wat goudreinetten. Zogezegd, een mooie zak vol herfstig natuurgoud. Inmiddels heb ik enkel nog de pompoen die, moet ik zeggen, ook alweer even ligt te liggen.. Al meerdere malen probeert ze mijn aandacht te trekken. Met de dag voel ik me schuldiger, zo'n waardevol heerlijk oranje bol vol vitaminen. Maar vandaag is het dan zover, het moment van slachting!

Hmm, beetje jammer dat ik nu eigenlijk niet precies weet welke naam de mijne heet. Wat ik weet is dat het hetzelfde soort is als de meest gangbare zomerpompoen die je vrijwel in iedere super vindt (zelfs bijna altijd biologisch). En als het goed is kun je er al snel 2 keer een (bij)maaltijd voor 2 van bereiden. Een keer een soepje en een andere avond bijvoorbeeld lekker roosteren met nog wat andere groenten, maak er een puree van of gooi hem in de tajin.
Ik wil er graag een soep van koken. De smaak die ik in petto heb is iets met korianderzaadjes, wat kerrie, djinten (komijn) en wortelen. Niet zo'n voorstander ben ik van zuivelige glad- en zachtmakers zoals room of creme fraiche. Dit dempt naar mijn mening juist de pure fijne intensiteit van je ingredient(en).
Nee, ik doe het gewoon met (groenten-, kippen-, of paddenstoelen-)bouillon waarbij ik eerst wat ui samen met een berg geperstte knoflook, een tl kerrie, een halve tl komijnpoeder en het in de vijzelverpulverde korianderzaad in een goeie olie (bv. koudgeperste zonnebloemolie) in de pan even aanzet. Daarbij ook de in plakjes gesneden wortel en dit alles even een tijdje omhusselen tot het een iets gekleurd en matig gegaard geheel is. Dan het centrum van de soep, de pompoen en de bouillon toevoegen en het al met al een klein half uur laten borrelen. Eventueel op smaak brengen met gemalen zout/peper of ipv daarvan en wie ervan houdt een scheutje zoute sojasaus; tamari/maggi/kikoman. En wie toch graag wat kauwt, ook met soep, hoeft nu niets meer te doen dan het uitserveren en opeten. Echter, een gladde effen soep heeft nog een draai met de staafmixer nodig en dan smullen maar!
Doe hierbij donker (warm) brood, liefst echt zwaar brood. Serveer er bijv. hummus en een frisse bonensalade met tomaat en rode ui bij of een salade van rode biet met gesnipperd ui en verse kervel waarbij wat gerookte forel ook weer goed past. Natuurlijk kun je het ook bij een volstrekt eenvoudig geroosterd donker plakje brood met boter houden.
Genoeg variaties te bedenken, de soep is in ieder geval om te smullen!

Deze lichtzoete iets indiaas gekruide soep zou goed te combineren zijn met een fruitige en kruidige Franse rode wijn. Bijvoorbeeld een beaujolais of een cote du rhone die ik straks ga halen. Het schijnt dat de Plus een prima wijn heeft in die gading, een zekere cotes du rhone grande reserve welke gemarkeerd wordt door meerdere kwaliteitssterren en een goed prijsje heeft van 5 euro.

boletus edulis (eekhoorntjesbrood)

Whoopie! Herfst!

Wie had dat gedacht, dat ik vol vreugde de herfst zou inluiden. Nou, het bewijs werd gisteren geleverd, en wel in de stromende regen, nat tot op de billen met vingers die er leken af te vallen. Koud had ik het echter toch niet, mijn lijf was waarschijnlijk vol genoeg van spanning en vreugde over de activiteit van die dag.
Eigenlijk was het gewoon een onwaarschijnlijk superslecht gekozen dag om het bos in te gaan. Ondanks dat, het stond immers al een tijdje op de planning, we moesten en zouden paddenstoelen zoeken nabij onze stad onder supervisie van een vriend-collega van de geliefde. Eerst een kleine 10 minuten met de auto, vervolgens de vriend afhalen en dan op de fiets richting het nabij gelegen natuurstuk (landgoed Vosbergen). De vriend is voormalig bioloog, blijf je natuurlijk altijd, maar is al geruime tijd niet meer actief in functie. Dichtbij zijn huis liggen meerdere historische landgoederen, die vol staan met bijzonder mooi natuurgoed. Al vrij lang keek ik er naar uit, lekker je neus vol herfstgeuren, beelden van nat bos op je netvlies en aan het eind van die dag dan met z'n allen rond de tafel en de vondst van die dag oppeuzelen. In vorm van ristotto of geroosterd in de oven of gewoon in de pan licht aangezet met en uitje, knoflook en wat verse kruiden. Kortom, succes verzekerd!
Toch zag ik het voortijdig wel een beetje somber in; welke mafkees gaat nu op deze kletsnatte zondag het bos in en ook nog eerst met de fiets ernaartoe? Werkelijk waar, het kwam al gedurende de hele dag en nacht tot nog toe met bakken uit de hemel pleuren. De wind was inmiddels wel gaan liggen, maar minder nat was het echt niet geworden. Ook zag het er absoluut niet naar uit dat daar spoedig verandering in zat te komen.
Zogezegd, ik had er dus weinig tot geen fiducie meer in dat we ook echt zouden gaan, maar eenmaal aangekomen stond de vriend al helemaal paraat met de 3 fietsen en wees ons er zo zwijgzaam op dat er geen verandering in het plan was gekomen. Ik moet toegeven dat ik toch een beetje hoop had dat we het plan lieten varen en voor de brandende kachel zouden neerzijlen met in de hand allen een rood wijntje.. Nee, niets van dat, een 'beetje' regen zou ons niet weerhouden van het invullen van zijn bijna ziekelijke drang: het struinen naar paddenstoelen.
Daar gingen we dan, op weg naar de paddo's.

Al snel was ik die lichte tegenzin van de tocht kwijt, ongeacht mijn doorweekte lijf in een mum van tijd. De druppels liepen binnnen de kortste keren via mijn enkels zo mijn voetbed in. Achteraf had ik het natuurlijk kunnen weten! Zo mooi, zo prachtig, natte bossen in de begintijd van de herfst, dat vind ik fantastisch. Het was ook alweer een beste tijd terug dat ik me in echte natuur had begeven. Ik was blijkbaar even kwijt dat ik naast een liefhebber van behaaglijke omgevingen bij natte dagen ook een groot bewonderaar ben van puur natuurschoon. Bij de eerste stappen over het bospad was het eigenlijk direct al dik in orde. Die geuren, de kleuren, die enorme oeroude knoestige beuken, dikke hagen van rodondendrons, vijvers hier en daar. Bomen die aan hun voeteneind stonden te schuimbekken van het neerstortende water, mos wat dik en hardgroen onder je voeten als een tapijtje op en neer deint. Een weelde. Die ellendige regen had intussen de status van een klein detail, het was door het natte alleen maar nog groener en glanzender dan anders. En wat te denken van de herfstgeuren die dan juist in vol ornaat aanwezig zijn.
Voordat we op de fiets stapten bladerden we nog even door wat boeken met informatie over de te vinden paddenstoelen. Wat een soorten en maten, er ging een wereld voor me open.
Waar moesten we in godsnaam op letten? Eekhoorntjesbrood is me wel bekend, maar helaas enkel in haar gedroogde vorm. Gelukkig werden naast de eetbare versies ook de giftige vergelijkbare benoemd. Ach en wat hadden we te vrezen, de vriend had een behoorlijke ervaring en kon ze als het ware mijlenver ruiken en spotten.
De eerste zichtbare kenmerken zijn te vinden in de onderkant van het dakje. Het soort waar wij ons op zouden richten was het zogenaamde buisjessoort, de buisjeszwamachtigen. Dit houdt in dat het dakje niet opgebouwd is uit lamellen of plaatjes, maar dus uit buisjes. De onderkant van het hoedje van de paddo lijkt met de buisjes op een soort spons. Met name wanneer je de doorsnede van haar dak bekijkt wordt het duidelijk. De champpignonachtige heeft bijvoorbeeld lamellen/plaatjes.
We zochten voornamelijk naar de dikke bruine sponsige dakjes van het eekhoorntjesbrood en de wat slankere versie onder de buiszwamachtigen, de kastanjeboleet. Meeste kans hadden we volgens de voormalig bioloog op het spotten van eekhoorntjesbrood, maar helaas werd al snel duidelijk dat op zijn bekende plekken niet veel te vinden was. Of het bos was inmiddels leeggeroofd of de hoedjes waren nog niet opgekomen. Wel troffen we veel van het soort kabouterplop zwamachtigen met het rode hoedje en de witte stippen. Als kind werd me altijd verteld dat deze zeer giftig waren. Het blijkt dus dat ze best eetbaar zijn, alleen dien je ze niet te combineren met alcohol. Hmm, laat die rode hoedjes dan maar lekker staan, een goed wijntje erbij is wat mij betreft vrij onmisbaar! Wat ik ook niet wist was dat het nogal een spannende illegale business is, dat paddos zoeken. Op het eerste gezicht leek me dat vreemd, het is een zo onschuldig en vooral kneuterig iets toch. Wie houdt zich daar nu mee bezig? Tja, deze naieve beginnersonwetendheid was dan ook snel weg. Als je even nadenkt dan is vrij helder dat het verboden is. Immers, in de meeste delicatessenzaken betaal je al gauw 30-40 euro/kilo voor wat gedroogd eekhoorntjesbrood, laat staan onze verse uit het bos. Leegroof van dit natuurschoon heb je dus snel. Ook is het een vrij zeldzaam jaargetijdenverschijnsel, niet op elke hoek kom je deze mooie verfijnde schimmels tegen. Dit zeer typische herfstbeeld mag van mij goed beschermd worden, geen herfst zonder de geur van schimmels en het beeld van grappige hoedjes vlak boven de grond. Leegroof van deze herfstvruchten enkel alleen voor de culinaire monden is inderdaad bijna crimineel. En er schijnen aardig wat paddenstoelenplukkers rond te scharrelen ten tijde van de herfst. Goed beschermen dus dit natuurschoon!
Maar goed, onze zoektocht was ingezet, absoluut rekeninghoudend met de status natuurerfgoed. Mochten we op kilo's stuiten, wat behoorlijk onwaarschijnlijk was, respect voor de natuur zouden we hoog houden. Na een klein rondje gewandeld te hebben door het eerste stukje bos, besloten we gauw door te fietsen naar een volgende bekende paddoplek. Een voor mij twijfelachtige plek, want we hielden stil middenin een woonwijk bij twee open grasveldjes. Maar verdomd, wat zien we daar, een enorme knoeperd van een boleet! En wel, een heerlijk eekhoorntjesbrood. Het was een enorm exemplaar, ik denk dat het wel zo'n 25cm hoog was met een steel van 15 cm dik en wat een dak. Helaas lag dit geval al even schuin op zijn zijde en had het ook al behoorlijk wat vocht opgezogen, te oud, te sponzig dus. Jammer, maar helaas. Maar, dit betekende vast dat we in de buurt andere wel goede exemplaren zouden vinden. En ja hoor, even het hoofd een kwartslag draaien en daar stonden er drie. Niet zo groot als deze, maar toch behoorlijke vruchten van pakweg 15cm hoog en 5 cm dik. En allerbelangrijkst, super super vers en stevig, de stam bijna zo hard als een echte boomstam. Ik denk dat we daar al gauw zo'n 750gr aan heerlijk boletenvlees in onze handen hielden. Wow! Onze tocht was wat mij betreft helemaal geslaagd, nu konden we naar huis en weldra ons richten op de bereiding ervan.
Eenmaal thuis lagen de droge broeken reeds klaar, de kachel vlamde goed en de wijnglazen stonden al te glanzen in het bescheiden herfstlicht. De fijne thuiskomst bij vriendin Sierra van de voormalig bioloog drukte ons even goed met de neus op deze vruchtbare natte herfstdag en wikkelde ons aldus in een warm dekentje... Neerploffen en proosten maar.
Hulde aan de Herfst!

We aten die avond: italiaanse risotto a la Sierra

Benodigdheden
1 pak itialiaanse risotto (groen en rode gevacumeerde verpakking, verkrijgbaar bij gespecialiseerde italiaanse delicatessenwinkel)
paar steeltjes gesneden bleekselderij
2 ui gesnipperd
4 knoflook geperst
beste scheut goeie olijfolie
beste scheut witte wijn
om en bij 1,5 ltr bouillon (liefst paddobouillon, tevens verkrijgbaar bij de gespecialiseerde italiaanse smulwinkel)
verse paddo's ( de verse geplukte uiteraard of biokastanjechamps of portobello)
2 handjes gedroogde paddo's (cepes)
gehakte verse peterselie (plat)
vers gemalen zout/peper
verse geraspte parmezaan

Daarbij ook gebakken, de geplukte boleten met een uitje, knoflook en oregano uit de tuin.

Erbij dronken we een lichtdroge frisse prosecco. Welke kan ik me niet meer heugen. Daarvoor als thuiskomertje een prima rode argentijnse Merlot. Welke kan ik me ook niet meer heugen, enkel dat deze verrassend genoeg verkrijgbaar is bij de Aldi.. Vandaag even kijken.